سمپاشی مگس/ از بین بردن مگس/ سمپاشی مگس در تهران
سمپاشی مگس یکی از راهکارهای فوری و موثر برای مقابله با آلودگی محیط به این حشره مزاحم است. مگس ها نه تنها آزاردهنده اند. بلکه به عنوان ناقل مکانیکی بیماری های خطرناکی عمل می کنند. تیم متخصص در شرکت زودکُش با ارائه خدمات حرفه ای سمپاشی مگس در تهران، به شما کمک می کند تا فضای پاکیزه و سالمی داشته باشید. جهت مشاوره رایگان با کارشناسان ما در تماس باشید.
مگس های خانگی و بهترین راه های مبارزه و ریشه کنی
“مگس های خانگی” (Musca domestica) که جز راسته دوبالان (Diptera) و زیرراسته سیکلورافا، که چندین خانواده را شامل می شوند و مگس خانگی جز خانواده موسیده محسوب شده و با زندگی انسان ها کاملا اخت پیدا کرده و انتشار جهانی دارند. مگس های خانگی با تغذیه از مواد غذایی انسانی و فضولات انسانی و حیوانی همانند سوسک ها می توانند در انتشار بسیاری از بیماری ها نقش کلیدی را داشته باشند. گونه ی دیگر از مگس تحت عنوان مگس فضولات (Musca sorbens) که مختص مناطقی با آب و هوای گرم بوده و نقشی معادل مگس خانگس را دارند.
بیولوژی مگس های خانگی
سیکل زندگی مگس ها دارای چهار مرحله تخم، لارو (ماگوت)، شفیره و بالغ هستش که بسته به دمای محیط و شرایط آب و هوایی از زمان بیرون آمدن از تخم تا رسیدن به مرحله بلوغ ۷ الی ۴۲ روز طول می کشد. در کل مگس های خانگی طول زندگیشان ۲ الی ۳ هفته می باشد که در صورت زیستن در شرایط دمایی پایین ممکن است تا ۳ ماه هم به طول بیانجامد. مگس های خانگی اصولا تخم های خود را بر روی زباله ها یا مواد آلی می گذارند و در مدت زمان دو الی سه روز تخم ها تفریخ شده و لاروها بیرون می آیند.
مگس ها سه مرحله لاروی را میگذرانند و شکل ظاهری در آنها باریک، بدون پا و رنگ سفید دارند. طول دوره لاروی معمولا بسته به درجه حرارت و در دسترس بودن مواد غذایی ۳ روز تا ۲ هفته زمان میبرد. لارو مرحله سوم (آخرین مرحله لارو) شروع به حرکت به نقاط خشک کرده و در زیر خاک و خاشاک پنهان گشته و تبدیل به مرحله ی شفیره می گردد، که شکل کپسول مانند داشته و پوپاریوم نامیده می شود، بعد از مدت ۳ الی ۸ روز بسته به شرایط دمایی، داخل همان پوپاریوم به بالغ تبدیل شده و خارج میگردند. مگس های خانگی بالغ اندازه ای در حدود ۵ الی ۹ میلی متر با ۴ نوار طولی سیاه رنگ در ناحیه پشتی سینه کاملا مشخص هستند.
نحوه تغذیه در مگس های خانگی به چه صورت هست؟
مگس های خانگی هر دو جنس نر و ماده از غذاهای انسانی و فضولات انسانی و حیوانی، ترشحات انسانی و حیوانات و سایر چیزهایی که شکل مرطوب و آبکی دارند می توانند تغذیه کنند که دلیل این سبک از تغذیه به خاطر ضمایم دهانی مکنده ی آنهاست. در صورت خشک بودن غذا، اقدام به مرطوب کردن آن با بزاق خود کرده تا شکل غذا قابل مکیدن باشد، در واقع آب نقش کلیدی در رژیم غذایی آنها دارد. به همین دلیل است که در طول زندگی نیاز مبرمی به آب داشته و بدون آب بیشتر از ۲ الی ۳ روز نمی توانند زنده بمانند.
محل تولیدمثل و تکثیر مگس های خانگی کجاست؟
جنس ماده ی مگس های خانگی، اصولا تخم های خود را بر روی مواد آلی فاسد شده دارای منشا حیوانی و گیاهی می گذارند که شامل: پهن، انواع کودهای گیاهی و حیوانی، مدفوع حیوانات، زباله های فاسد مواد غذایی انسانی و زباله های فاسد حاصل از میوه و سبزیجات و حتی علوفات، لجن زارهای فاضلاب و آب روهای دارای آب راکد و بو گرفته، چاه های فاضلاب و مستراح های غیربهداشتی و…می شوند. مگس های خانگی عموما روز فعال بوده، و تغذیه و جفت گیری آنها نیز در طول روز صورت میگیرد. مگس های ماده در سیکل زندگی قادر به ۵ الی ۶ بار تخمگذاری و هر سری ۱۱۰ الی ۱۳۰ عدد تخم می توانند بگذارند.
اهمیت پزشکی مگس های خانگی (آیا مگس ها بیماری زا هستند؟)
اهمیت مگس های خانگی به عنوان عامل انتشار بیماری ها، در سال ۱۸۹۸ توسط Veeder کشف شد. مگس های خانگی به دلیل تغذیه هر نوع مواد غذایی و فضولات انسانی و حیوانی قادرند در انتشار بیماری نقش حامل را داشته باشند. این نوع حشرات هنگام تغذیه عوامل بیماری زا را از طرق پاها، سطح خارجی بدن و ضایم دهانی برداشته و در تغذیه بعدی خود به غذا و خوراکی های انسانی می توانند منتقل کنند.
بیماری های که مگس های خانگی می توانند انتشار دهند شامل: عفونت های چشمی ( تراخم (شایع ترین علت کوری در مناطق توسعه نیافته)، و التهاب و ورم ملتحمه چشم)، عفونت های دستگاه گوارشی ( اسهال، اسهال خونی یا دیسانتری، حصبه یا تیفوئید، وبا، شیگلوزیس)، بیماری سل، سیاه زخم و عفونت های پوستی خاص با عامل تریپونمایی (Yaws disease)، عفونت های انگلی ( آمیبیازیس، ژیاردیازیس، آسکاریازیس و همچنین ناقل کرم های قلاب دار نکاتور آمریکانوس و انکیلوستوما دیودوناله، ناقل کرم نواری کوتوله انسان هیمنولیپیس نانا که باعث اسهال خونی میشود، ناقل کرمک یا اکسیور (کرم نشیمنگاهی) که تکثیر آن در ناحیه مقعدی باعث خارش و آزار و اذیت می گردد) و عفونت های ویروسی ( فلج اطفال، هپاتیت A و همچنین ناقل کوکساکی ویروس ها که بیماری شبه پولیومیلیت غیر فلجی ایجاد میکنند).
راه های مبارزه و کنترل آلودگی به مگس های خانگی
در اواین اقدام جهت کنترل مگس های خانگی همانند سوسک ها (سوسری ها) رعایت بهداشت به همراه بهسازی محیط زندگی در اولویت می باشند. دو روش فیزیکی و شیمیایی جهت مبارزه و کنترل مگس خانگی توصیه میگردد. که شامل:
- استفاده از توری در و پنجره و پشه بند ها، دفع بهداشتی زباله و بستن در آنها، تمیزکاری و نظافت محل سکونت، پوشاندن مواد غذایی و استفاده از درپوش برای آنها و همچنین برای سطل آشغال، نظافت و تمیزکاری سرویس های بهداشتی. استفاده از تله های نوری (ماوراء بنفش)، تله های برقی و تله های چسبان آغشته به سموم مخصوص، استفاده از پرده هوای فشرده در بالای در ورودی ساختمان ها و ارگان های دیگر، استفاده از درب های دارای چشم الترونیک (درب های شیشه ای اتومات).
- استفاده از تله های بزرگ مگس گیر (تله های سطلی)، استفاده از طناب ها و ریسمان های آغشته به سموم مختص مگس ها.
- حذف محل های تولید مثل و تکثیر مگس ها و کاهش منابعی که سبب جذب مگس ها می شوند.
- در مبارزه شیمیایی که به صورت سمپاشی ابقایی و سمپاشی فضایی (استفاده از ترمال فاگ) با سموم مجاز وزارت بهداشت صورت میگیرد. معمولا از سموم اختصاصی مگس ها و طعمه های آغشته ی مخصوص خشک و مایع که توسط متخصصین حشره شناسی پزشکی آماده میگردد، با توجه به شرایط مکانی مورد نظر (اماکن مسکونی، بیمارستان، مزارع، دامداری و دامپروری، کشتارگاه ها، مرغداری ها، اصطبل ها و…) استفاده می شود. همچنین استفاده از مواد شیمیایی لاروکش در مزارع روی کودها و بر روی محل های دفع زباله زیر نظر متخصص پاشیده می شود و محاسن این روش حل مشکل مگس در همان بدو شکل گیری می باشد. جهت مشاوره تخصصی می توانید با کارشناسان شرکت ما در ارتباط باشید.
انواع دیگری از مگس ها که می توانند در انتشار بیماری های خطرناک نقش به سزایی داشته باشند
مگس های تابانیده (Tabanidae)
“مگس های تابانیده” از زیرراسته براکیسرا، راسته دوبالان (Diptera) محسوب شده و به آنها خرمگس، مگس های اسب و گوزن نیز اطلاق میگردد. در این گونه مگس ها فقط ماده ها خونخواری میکنند و اندازه ای در حدود ۵ الی ۲۵ میلیمتر دارند. بعضی از گونه های این نوع مگس جز بزرگترین دوبالان خونخوار محسوب می شوند. رنگ بدن در این نوع حالت های تیره و روشن و یا رنگین کمانی دارد. قسمت سر و چشمان بزرگ آنها، بسیار شاخص بوده و در طول روز یا هنگام نور شدید آفتاب خارج از اماکن فعالیت بیشتری دارند. زخم حاصل از گزش این نوع مگس بسیار دردناک بوده و یه گونه از آن تحت نام کرایزوپس (Chrysops) می تواند ناقل بیماری لوآزیس باشد که عاملش کرم انگلی نماتود لوآلوآ هست. این گونه همچنین به عنوان ناقل مکانیکی احتمالی بیماری باکتریایی تولارمی و سیاه زخم نیز معرفی شده است.
مگس های تسه تسه (Tsetse fly)
“مگس های تسه تسه” از زیرراسته سیکلورافا، راسته دوبالان (Diptera) بوده و جز خانواده گلوسینیده محسوب می شوند. رنگ مگس های تسه تسه زرد مایل به قهوه ای تیره و اندازه ای در حدود ۵ الی ۱۵ میلیمتر دارند. این گونه فقط در کشورهای گرمسیری آفریقا قابل مشاهده هستند، در این گونه هر دو جنس نر و ماده قابلیت خونخواری داشته و روز فعال می باشند. این نوع مگس ها لارو گذارند (برعکس بقیه مگس ها که تخمگذارند) و یکی از مهمترین مشخصه های مگس های تسه تسه زنده زا (Viviparous) بودن آنهاست به این مفهوم که لارو شماره ۳ از بدن مگس تسه تسه ماده خارج می شود. بعد از خارج شدن لارو شماره ۳، این لاروها داخل خاک نفوذ کرده و تبدیل به شفیره می شوند تا بعد از گذشت مدتی به مگس تسه تسه بالغ تبدیل گردند. مگس های تسه تسه به عنوان ناقل اصلی بیماری خواب آفریقایی انسانی (انگل عامل تریپانوزم بروسه ای گامبیانس) و خواب رودزیایی حیوانی (انگل عامل تریپانوزم بروسه ای رودزینس) عمل می کنند.
مگس های اصطبل (Stomoxys calcitrans)
“مگس اصطبل” از خانواده موسیده بوده و کاملا شبیه مگس های خانگی هستند ولی بر عکس مگس های خانگی معمولی (غیرگزنده) هر دو جنس نر و ماده قادر به خونخواری و اذیت و آزار میزبان خود هستند. گاهی اوقات به آنها مگس خانگی گزنده هم اطلاق می شود. اندازه این نوع در حدود ۵ الی ۶ میلیمتر بوده و از روی قطعات دهانی متمایز به جلو از مگس های خانگی معمولی قابل تشخیص هستند. این گونه نیز مانند اکثر مگس ها در فضای بیرون اماکن استراحت و خونخواری کرده و همچنین روز فعال هستند. هر دو جنس نر و ماده آن از حیوانات مانند گاو، اسب و سگ و حتی در مواقعی انسان خونخواری می کنند که محل گزش به شدت دردناک بوده و گاهی اوقات زخم های کوچک و قرمز رنگی ایجاد می کنند.
مگس های مولد میاز ( بیماری میازیس)
در زیرراسته سیکلورافا از راسته دوبالان (Diptera) یک سری خانواده هایی از مگس ها وجود دارند که به آنها مگس های مولد میاز گفته میشود که اهمیت خیلی بالایی از نظر پزشکی دارند. بیماری میازیس به دو صورت، میاز اولیه (اجباری) که در این حالت لارو مگس برای مدتی به صورت الزامی و اجبار در داخل یا روی بدن میزبان زندگی میکند. میاز ثانویه (اختیاری) که در این حالت لارو مگس زندگی آزاد داشته و معمولا از مواد آلی فاسد شده یا لاشه حیوانات تغذیه میکنند، شناخته می شود. ناگفته نماند که لارو (ماگوت) این گونه ها خاصیت درمانی هم می تواند داشته باشد که تحت عنوان ماگوت تراپی روز به روز در حال پیشرفت و کابردی شدن در مراکز مخصوص درمانی است. اما گونه هایی که باعث بیماری میازیس در حیوانات و انسان می گردند، شامل:
*خانواده کالیفوریده، *خانواده سارکوفاژیده، *خانواده استریده
روش ماگوت تراپی
این گونه های مگس علاوه اینکه میتوانند مولد بیماری میاز باشند خاصیت درمانی هم می تواند جز محاسن اصلی آنها حساب گردد. مگس های مولد میاز به عنوان یک روش درمانی تحت عنوان ماگوت تراپی کاربرد دارند، در روش ماگوت تراپی معمولا از لارو این مگس ها (ماگوت) جهت درمان زخم ها در بیماری های مزمن (زخم های دیابتی، زخم های بیماری های خودایمنی، زخم بستر و سایر زخم های مزمن) استفاده می شود که لاروهای پرورش یافته و ماحصل آزمایشگاهی این گونه ها با خوردن و تجزیه بافت های مرده در محل زخم های مزمن باعث پاکسازی و ترمیم زخم ها شده و بدین ترتیب فرآیند بهبود و درمان زخم ها را در اقدامی چند مرحله ای باعث می گردند. همه این مراحل بایستی زیر نظر متخصصین این حوزه (حشره شناسی پزشکی) صورت بگیرد.
خانواده کالیفوریده (/Screw worm Blow fly/ Bluebottles)
این گونه که با رنگ های براق سبز، آبی و سیاه در قسمت های مختلف سینه و شکم کاملا قابل تشخیص هستند و بیش از ۱۹۰۰ گونه شناخته شده دارند و اکثرا با نام های Blow fly, Bluebottles و Screwworm شناخته می شوند. این گونه تخم های خود را در دسته های ۱۵۰ الی ۲۰۰ تایی گذاشته و در طول زندگی خود تا حدود ۲۰۰۰ عدد تخم می توانند بگذارند. در این گونه ها از زمان تفریخ تخم ها تا طی کردن مراحل لاروی، شفیرگی و بالغ شدن تقریبا ۳ الی ۴ هفته زمان میبرد که به شرایط مختلفی از جمله دما نیز بستگی دارد. این گونه قادر به میاز اجباری و اختیاری بوده و بیشتر تغذیه از بافت های زنده را ترجیح می دهند. لاروهای خود را در زیر بافت های زیر جلدی یا محل زخم ها گذاشته و از بدن میزبان شروع به تغذیه میکنند و باعث جوش ها، تورم و خونریزی، پاپول های قرمز رنگ و زخم های کوچک می گردند که به مرور گسترش یافته و باعث تجزیه و تحلیل بافت میزبان می گردد، یا به نوعی میازیس شکل میگیرد. گونه های مهم از نظر پزشکی شامل:
کوکلیومیا هومینی ووراکس (Screwworm دنیای جدید)، کرایزومیا بزیانا (Screwworm دنیای قدیم)، کوردی لوبیا آنتروپوفاگا (معروف به تومبو یا منگو/ Tumbu, Mango) و سایر گونه هایی از جنس کالیفورا و لوسیلیا…
خانواده سارکوفاژیده (Flesh fly)
این گونه معمولا با نوارهای طولی تیره و خاکستری بر روی سینه و حالت شطرنجی در قسمت شکمی قابل تشخیص هستند. از سایر مشخصات کلیدی در این گونه قرمزی چشم و شکم پرزدار آنها می باشد. دو گونه مهم از از آنها شامل وولفارسیا و سارکوفاگا می توانند مولد میازیس باشند که گونه سارکوفاگا بیشتر بافت های مرده را برای تغذیه ترجیح می دهد ولی گونه وولفاریسیا در دو نوع (W.vigil / W.magnifica) انگل اجباری بافت های زنده بوده و لاروهای خود را در کنار چشم، گوش، بینی و … و بافت های سطحی می گذارند. در حیواناتی مانند گوسفند گزارش زیادی از میازیس با عامل وولفارسیا گزارش شده است. در انسان نیز گزارشاتی مبنی بر آلودگی وجود دارد و در مواردی مرگ و میر هم گزارش شده است.
خانواده اُستریده (Bot fly, Warble fly)
مگس های این خانواده بزرگ، مودار و شباهت کمی با زنبورعسل داشته و با رنگ های قهوه‌ای، نارنجی یا زرد قابل رویت اند. لارو این گونه از مگس ها به عنوان انگل اجباری و داخلی پستانداران بوده و تخم های خود را در نزدیکی میزبان یا روی بدنش میگذارند، لاروهای خارج شده به قسمت های زیر پوست حمله کرده و نفوذ می کنند یا در مواردی با لیسیدن یا بو کشیدن بدن توسط خود حیوانات، تخم و لاروهای مستقر در قسمت های مختلف بدن حیوان به داخل دستگاه گوارشی نفوذ پیدا کرده و با رشد لارو در دستگاه گوارشی، باعث زخم و فرسایش در آن ناحیه می گردند، پس از مدفوع کردن حیوان لارو شماره ۳ خارج شده و این امر گسترش آلودگی را در پی خواهد داشت.
همچنین لاروهای مگس با نقب زدن زیر بافت ها و تغذیه از بافت میزبان رشد کرده و با رسیدن به مرحله ۳ لاروی به زمین افتاده و به شفیره تبدیل می شوند و بعد مدتی بالغ شده و این سیکل تکرار می گردد. نوعی از گونه هایی که در میزبان های پستاندار مانند اسب و گوسفند دیده می شود طی پروسه ای می توانند به میزبان انسانی نیز منتقل شده و باعث مشکلات میازیس یا انگلی گردند. درماتوبیا هومینیس (Dermatobia hominis) تنها گونه ای هست که که میتواند در انسان باعث علائم میازیس گردد که معمولا به بافت های زیرجلدی حمله کرده و باعث برجستگی های دمل یا کورک مانند عفونی می شود و تحت عنوان مگس دمل انسان شناخته می شود. ولی سایر گونه ها هم با احتمال کمی قادر به میازیس و مشکلات انگلی در انسان هستند. همچنین اُستروس اُویس (مگس سینوس گوسفند یا Sheep warble) و هیپودرما بوویس (مگس دمل گاو) از گونه های پر خطر در حیوانات هستند. و همچنین زیر خانواده گاستروفیلینه (Gasterophilinae) که جنس گاستروفیلوس در آن به عنوان انگل اجباری دستگاه گوارش اسب بوده و در معده اسب مستقر می شود.
خدمات ما در تیم سمپاشی زودکُش شامل سمپاشی مگس با ارائه دستورالعمل، از بین برن مگس در محیط شما، سمپاشی مگس در تهران به همراه مبارزه فیزیکی، سمپاشی تضمینی مگس، سمپاشی مگس با ضمانت نامه کتبی، سمپاشی فوری مگس، کنترل مگس به صورت تخصصی و ریشه ای، مبارزه با مگس و مشاوره رایگان، ارائه سم مگس، سمپاشی مگس به صورت حرفه ای، سمپاشی مگس در غرب تهران، سمپاشی مگس در شمال تهران، سمپاشی مگس در شرق تهران، سمپاشی مگس در جنوب تهران- روش خانگی از بین بردن مگس- از بین بردن مگس در کشتارگاه ها، از بین بردن مگس در رستوران ها، سمپاشی تضمینی مگس در اماکن عمومی، سمپاشی فوری مگس در دامپروری، سمپاشی مگس در ستارخان تهران، سمپاشی مگس در سعادت آباد تهران، سمپاشی مگس در شهرک غرب، سمپاشی مگس در تهرانسر، سمپاشی مگس در افسریه تهران، سمپاشی مگس در نیاوران تهران، سمپاشی مگس در تجریش، سمپاشی مگس درکه، سمپاشی مگس دربند، سمپاشی مگس صادقیه تهران، سمپاشی مگس در انقلاب تهران، سمپاشی مگس در بازار تره بار، سمپاشی مگس در گلخانه ها و سمپاشی مگس در پونک تهران…